Joke heeft psychiatische klachten

Psychiatrische problematiek zit bij Joke Lambregts (58) in de familie. Toen er in haar omgeving kort achter elkaar veel negatieve dingen gebeurden, kreeg ook zij psychiatrische klachten.

“Ik stapte altijd gemakkelijk over dingen heen. Totdat de dingen te groot werden om overheen te stappen. Een aantal jaar geleden verongelukte een jonge jongen van de voetbalclub waar ik als vrijwilligster actief was. Een aantal vrienden ging scheiden en ik kreeg in korte tijd een paar sterfgevallen van naasten te verwerken. Tot tweemaal toe maakte ik een zelfdoding op het spoor mee met de trein waarin ik zat. Van deze optelsom kreeg ik klachten die lijken op een traumatische stressstoornis. Het werd me te veel en ik vluchtte. Letterlijk. Ik miste de bruiloft van mijn zoon op Ibiza, omdat ik op het eiland op de vlucht was geslagen. Drank maakt veel kapot, maar een psychiatrische ziekte sloopt een mens volledig.

Verdraagzaam

Mijn man kon er niet goed mee omgaan, dus na 36 jaar strandde ons huwelijk. De eenzaamheid verergerde mijn psychiatrische klachten. Ik was behoorlijk in de war toen ik bij de hulpverlening in beeld kwam. Inmiddels gaat het stukken beter. De medicatie die ik krijg onderdrukt de klachten en zorgt ervoor dat ik normaal functioneer. Ik werk in de thuiszorg. Uit het poetsen van huizen en de gesprekken met de mensen waar ik over de vloer kom, haal ik veel voldoening. Ik praat niet graag over mijn problemen, maar als ik dat al doe, reageren mensen meestal met: “Jij? Dat had ik nooit achter jou gezocht. Jij bent juist zo’n sterk, verdraagzaam mens!”.

Ik heb regelmatig gesprekken met de artsen van FACT en met de maatschappelijk werkster van WijZijn Roosendaal. Het is fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen. Achteraf gezien had ik veel eerder hulp moeten zoeken.

Positief

De rest van mijn leven zal ik psychiatrische klachten houden. Toch zie ik de toekomst positief tegemoet. Ondanks dat ik regelmatig eenzaam ben, voel ik me beter dan ik me lange tijd heb gevoeld. Over 10 jaar hoef ik niet meer te werken. Ik hoop dat ik dan ergens anders woon. Terug naar het dorp waar ik vandaan kom. Of liever nog, het dorp ernaast. Daar kennen minder mensen mij. Ik vind dat mensen minder snel over andere mensen moeten oordelen. Iedereen heeft in mijn ogen het recht om te zijn wie hij of zij wil zijn. Laat gáán, ook als het een rare vogel is!

Zoek hulp

Mensen met psychiatrische klachten adviseer ik om hulp te vragen bij bekenden. Of zoek een instantie die je verder kan helpen. Spring vooral niet voor de trein. Dat is een keuze voor altijd. En bijzonder traumatisch voor de machinist.”

Leef in de toekomst, niet in het verleden: wat geweest is, is geweest